Recep Seyhan

HAKİKATİ KURMACANIN ZEMİNİNDE ARAYABİLİR MİYİZ? -deneme- R.Seyhan

Hakikat Arayışında Yönelimler ya da  HAKİKATİ KURMACANIN ZEMİNİNDE ARAYABİLİR miyiz?

Kurmacanın zemininde hakikati aramak mümkün mü? Ya da kurmacanın lâmbası ile hakikati ne kadar -ya da onun ne kadarını- arayabiliriz? Hakikat arayışında yönelimler hangi istikameti gösteriyor? Bu çalışmamızda bu sorulara cevap aramaya çalışacağız. Bu zeminde beliren yeni sorularla konuyu  irdelemeyi deneyeceğiz.

Bazen gerçek ile kurmaca arasındaki makasın iyice açıldığına, mesafenin daraldığına, bazen de bu ikisinin iç içe geçtiklerine şahit olmuşuzdur. “Olamaz! İnanılmaz!” dediğimiz durumlar bu cümledendir. O arada zaman da hakikatin yedeğinde sürekli evriliyor. Bunlar olurken kurmaca metinlerin hakikati arama yöntemlerinin de evrilmemesi mümkün değil. Burada bir yönelimden söz etmemiz gerekecek. (daha&helliip;)

MUSTAFA EVERDİ’NİN ‘BİREY OLUŞ’U İMLEYEN BİR HİKÂYESİ Recep Seyhan-eleştiri

Sanatçı Önüne Çıkan Otoritelere İlişkin Bariyerleri Nasıl Aşabilir?

“O gün ziyaret sırası karımın dayısına gelmişti. Dini bütün Dayı’ya beni göstererek ne kadar dindar bir damada kız verdiklerini ispatlamış olacaklar.” Hikâye böyle muzip ve gülümseten bir girişle başlıyor. Mustafa Everdi’nin hikâyelerinde genelde bu üslup var. Everdi her şeyden önce bir üslup sahibi bir yazar. Onun metinlerini isimsiz ve imzasız olarak bir yerde görseniz bu metin Everdi’nin dersiniz. Üslup tam da budur. Bu keyfiyet yazarın hanesine kaydedilebilecek artı bir değerdir.
Yazar, giriş cümlesinde bize hikâyenin arka plânındaki ilişkiler ağını ya da kahramanın aile ilişkilerinde nereye yerleştirildiğini de imliyor. Bu önemli. Bir hikâye cümlesinin temel özelliği, söylenmemiş ya da söylenememiş olanlara bizi bir çırpıda ulaştırmasıdır diyebiliriz. Yazar, bu hikâyesinde bu çerçeveyi hikâyenin başından sonuna kadar korumayı başarmış görünüyor. (daha&helliip;)